Οι ‘έξυπνες πόλεις’ δημιουργούνται από τη σύγκλιση δύο µεγάλων ρευμάτων της σύγχρονης σκέψης για την πόλη και την αστική ανάπτυξη: αφενός του επαναπροσδιορισμού της πόλης µέσα από τις τεχνολογίες επικοινωνίας, την ψηφιακή δικτύωση και αναπαράστασή της, και αφετέρου από την κατανόηση της πόλης ως περιβάλλοντος δημιουργικότητας και καινοτομίας.
Ο όρος (intelligent cities / smart cities) χρησιµοποιείται για να χαρακτηρίσουµε περιοχές (πόλεις, περιφέρειες, συνοικίες πόλεων, clusters) στις οποίες το τοπικό σύστηµα καινοτοµίας υποστηρίζεται και αναβαθµίζεται µέσω ψηφιακών δικτύων και εφαρµογών. Με τη χρήση τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνίας το σύστηµα καινοτοµίας αποκτά µεγαλύτερο βάθος και εµβέλεια, ενώ οι λειτουργίες του γίνονται περισσότερο διαφανείς και αποτελεσµατικές. Η πόλη κερδίζει σε ικανότητα καινοτοµίας, που µεταφράζεται σε ανταγωνιστικότητα και ευηµερία. ∆ύο βασικές συνιστώσες των έξυπνων πόλεων είναι:
- Το σύστηµα καινοτοµίας (τοπικό / περιφερειακό), το οποίο καθοδηγεί την ανάπτυξη γνώσεων και τεχνολογιών στους οργανισµούς της περιοχής (επιχειρήσεις, πανεπιστήµια, τεχνολογικά κέντρα, θερµοκοιτίδες, κ.α.), και
- Οι ψηφιακές εφαρµογές διαχείρισης πληροφορίας και γνώσεων, που διευκολύνουν την πληροφόρηση, την επικοινωνία, τη λήψη αποφάσεων, τη µεταφορά και εφαρµογή τεχνολογιών, τη συνεργασία στην καινοτοµία, κ.α.
